Nederlands: Het Requiem KV 626 van Wolfgang Amadeus Mozart behoort tot de meest overrompelende werken uit de westerse muziekliteratuur. Weinig ander werk is zo nauw verbonden met de biografie van de componist, in dit geval met zijn tragisch levenseinde. Mozart stierf vrij onverwacht na een pijnlijke, in hevige koortsaanvallen gedrenkte ziekte (de oorzaak is nog steeds niet geheel opgehelderd) op 5 december 1791, midden in het compositieproces. Lang heeft men gespeculeerd over de uiteindelijke aanleiding voor het werk. Thans is de anonieme opdrachtgever eenduidig als graaf Franz von Walsegg 'ontmaskerd'. Hij bestelde het werk als mis voor zijn jonggestorven vrouw, en heeft het als dusdanig - onder eigen naam - laten uitvoeren. Mozart heeft zijn Requiem niet kunnen afmaken; enkel de vocale en instrumentale partijen van het Introïtus en het Kyrie zijn geheel van zijn hand. Van al de overige delen bestonden er slechts schetsen voor de vocale partijen en indicaties voor de instrumenten. Die schetsen werden vervolledigd door leerlingen-vrienden Joseph Eybler en Franz Xaver Süssmayer. Deze laatste was tijdens de laatste levensmaanden bij Mozarts ziektebed aanwezig en besprak het werk met zijn meester. Het vergt weinig musicologisch vernuft om in bovenvernoemde delen de geniale beginregels van de meester en de somtijds onhandige afwerking van de discipel te onderkennen. Toch is het hele werk op en top Mozart. Een uitvoering van zijn ultieme werk voor solisten, koor en orkest blijft hoe dan ook een belevenis. Zeker in de frisse en onderlegde uitvoering van dirigent Thomas Hengelbrock, de Deutsche Kammerphilharmonie en het uitstekende Balthasar Neumann Chor dat tevens de solisten voor dit werk levert.