Nederlands: 'Me dunkt dat ik serieus word', moet de zestigjarige Giuseppe Verdi (1813-1901) na de eerste uitvoering van zijn strijkkwartet gezegd hebben. Een opmerking die slechts gedeeltelijk klopt, want ongeacht de ernstige en hartstochtelijke ondertoon sluit Verdi's enige instrumentale werk eerder aan bij de luchtige elegantie van Mendelssohn dan bij de ernst die we uit de kwartetten van Beethoven kennen. Eenzelfde vermenging van luim en ernst vinden we in het opus 33 nr 2 van Joseph Haydn. Samen met het Derde Kwartet behoort het tot de bekendste werken uit de bundel opus 33 en dat vooral omwille van het spel van muziek en stilte in de finale. De strijkkwartetten van Dmitri Sjostakovitsj zijn - zeker vanaf het Vijfde Kwartet - wel eens vaker beschouwd als tegengif voor de officiële opdrachtwerken die hij van de sovjetoverheid kreeg, de door Stalin zo beminde filmmuziek. Meer nog dan in sommige van zijn symfonieën zijn het geheime dagboeken waarin de componist de demonen van de buitenwereld tracht te bezweren, een plaats waar hij zijn kwellingen en verzuchtingen, zijn hoop en liefde in kwijt kan. Zo is het Negende Kwartet opus 117 opgedragen aan zijn tweede vrouw.